- BARCINO
- I.BARCINOColonia Faventia, civitas Episcopalis Hispaniae Tarraconens. celebratissima. Vide Plin. l. 3. c. 3. Fundata ab Amilcare, cui Barcha cognomen, quem Carthaginenses cum iusto exercitu in Hispaniam miserant, inde Barchino Livio dicitur. Hodie caput et Metropolis est regni Catalauniae, Barcelona. Auson. Ep. 24. v. 89.Tarraco, et ostrifero super addita Barcino Ponto.Ludovicus bonus, vivô adhuc parente Carolô M. Saracenis illam eripuit: Cuius Comes Bera vel Bernardus factus. Huic Godofredus d' Arria successit, a Salomone Sardiniae Comite pulsus. Quô occisô Godofredus villosus, fil. Godofr. d' Arria, ob operam egregiam contra Normannos praestitam, a Carolo Crasso, Comes hereditarius constituitur: comitatu postmodum Arragoniae, post Raimondi Berengarii mortem, unitô. Urbs expugnata ab Almansore A. C. 985. Tantum non inundata, A. C. 1617. Postea sub Gallis aliquandiu fuit, sed A. C. 1692. recepta est ab Hispanis post longam obsidionem estque probe munita, cum portu in ora maris mediterranei prope ostia Rubricati et Baetulonis fluv. ubi alias Laetani populi. Concilia ibi habita A. C. 540. 603. et A. C. 1064. quo leges Gothorum abrogatae.II.BARCINOoppid. Provinciae, versus Alpes, iuris Sabaudici cum toto agro. Intra Alpes sedet, ad Hubaye rivum Barcelonette Gall.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.